Wstęp
Opactwo Matki Bożej w Montserrat
– męski klasztor benedyktyński, położony w masywie górskim Montserrat w Katalonii, 40 km na północny zachód od Barcelony,
znany z kultu figury Matki Boskiej, tzw. "Czarnulki" (La Moreneta).
Usytuowany jest na zlepieńcowych formacjach skalnych, w trzech czwartych drogi
na szczyt, ok. 1000 m
n.p.m.
Wnętrze Bazyliki
Drugi, po Santiago de Compostela ośrodek pielgrzymek w
Hiszpanii i ośrodek nacjonalizmu katalońskiego. Malownicza góra, na której
znajduje się klasztor jest najwyżej położonym miejscem na równinie katalońskiej
i z tego powodu była odwiedzana przez ludzi chcących zobaczyć z jej szczytu
wschód słońca. Ze szczytu widać całą Katalonię.
Rozdział 1
Rzeźba Czarnej Wdowy
zwanej „Maman”.
Źródło>>
Muzeum
Guggenheima w Bilbao – hiszpańskie muzeum sztuki współczesnej. W
budynku zaprojektowanym przez Franka O.
Gehry'ego. Przestrzeń ekspozycyjna muzeum obejmuje ok. 11 000 m². W swoich
zbiorach posiada ono m.in. prace Eduardo
Chillidy, Andy Warhola, Willema
de Kooning i Roberta Rauschenberga. Idea stworzenia muzeum
powstała w lutym 1991 roku, kiedy to rząd Kraju Basków skontaktował się z Fundacją Solomona R. Guggenheima,
proponując współpracę nad stworzeniem muzeum, które byłoby częścią sieci
Fundacji. Prace nad stworzeniem budynku, rozpoczęły się w 1994 roku. Stworzenie
muzeum miało być w zamierzeniu władz jednym ze sposobów wyciągnięcia Bilbao z
kryzysu, w jaki miasto popadało od śmierci Franco
w 1975 – po upadku miejscowego przemysłu miasto borykało się m.in. ze znacznym
poziomem bezrobocia. Muzeum otwarto 19 października 1997 roku. Wydarzenie to
rzeczywiście wywarło wpływ na miasto – w ciągu dwóch pierwszych lat istnienia
muzeum, odwiedziło je ponad 2,6 mln. osób, z czego 80% specjalnie przyjechało
do miasta lub przedłużyło swój pobyt w nim w tym celu; ponadto muzeum stworzyło
wtedy ok. 9000 nowych miejsc pracy. Budynek Gehry'ego ma powierzchnię 24 000 m². Zbudowany jest
m.in. z blachy tytanowej i szkła. Ma dynamiczną formę, składa się z
powyginanych elementów, falistych linii i płynnych form. Do zaprojektowania
tego typy konstrukcji posłużono się programem komputerowym CATIA, używanym w
przemyśle lotniczym. Na budynek składa się m.in. atrium, wokół którego rozmieszczone
są trzy piętra wystawowe.
Sala koncertowa
Disneya w Los Angeles
Luwr w Paryżu (Francja)
Rozdział 2
Katedra
Najświętszej Marii Panny w Sewilli – gotycka katedra, powstała w Sewilli w miejscu meczetu zbudowanego przez muzułmańską
dynastię Almohadów.
Katedra jest największym i jednym z najwspanialszych kościołów gotyckich na
świecie.
Rozdział 5
Metalowa rzeźba
wierzby płaczącej z nazwiskami ofiar na każdym liściu.
Rozdział 8
Spirala Richarda
Serry „Materia czasu” w Muzeum Guggenheima w Bilbao.
Rozdział 10
Katedra
Almudena to jedyna katedra w Madrycie. Jej budowę
planowano od XVI w., ale rozpoczęto dopiero w XIX w. (wtedy jednym z
inicjatorów budowy była sama królowa Maria de las Mercedes Orleańska) i
ukończono dopiero w 1993 r. Katedra została zbudowana w stylu neoklasycznym,
głównie ze względu na sąsiadujący z nią Pałac Królewski. Główne wejście do
katedry znajduje się od strony Pałacu. Wnętrze katedry jest urządzone w stylu
neogotyckim zaś krypta w stylu neoromańskim. Powstałe w 2004 roku witraże i
malowidła w absydzie autorstwa Kiko
Argüello są utrzymane w stylu neobizantyńskim. Katedra została poświęcona
przez papieża Jana Pawła II 15 czerwca 1993. Jego pomnik znajduje się na
terenie katedry, przy Calle de Bailen. 22 maja 2004 w katedrze tej brali ślub Filip
VI Burbon, książę Asturii i Letizia Ortiz Rocasolano.
„Victor” - "Zwycięzca".
Znak jest symbolem pochodzącym z starożytnego Cesarstwa Rzymskiego. Zawiera każdą z liter słowa victor. Po
edykcie mediolańskim w roku 313 n.e. symbol pojawił się na monetach, flagach i
ostatecznie stał się częścią tarcz rzymskich legionistów. Według legendy, w noc
poprzedzającą bitwę pod Ponte
Milvio, ze słowami „w tym znaku, zwyciężysz” ukazał się we śnie cesarzowi
Konstantynowi Wielkiemu. Następnego dnia cesarz zastąpił orła cesarskiego tym
znakiem i wygrał bitwę. Z biegiem czasu stopniowo, w różnych postaciach, dołączano
korony rzymskie. Od XIV wieku został
przyjęty jako godło lekarzy przez niektóre hiszpańskie uniwersytety, takie jak
Uniwersytet w Salamance. Ostatecznie został wybrany w Paradzie Zwycięstwa (18
lipca 1939 r.), a następnie w całej dyktaturze Franco, jako symbol generała Franco.
Rozdział 12
Rozdział 17
Rozdział 22
Pałac
Królewski w Madrycie - zbudowany w XVIII
wieku przez Filipa V Burbona. Zaprojektowany w stylu baroku
przez włoskiego architekta Filippo
Juvarę, który jednak umarł przed rozpoczęciem prac budowlanych. Wnętrza i
otoczenie utrzymane w stylu rokoko i klasycystycznym. Jest oficjalną rezydencją króla Hiszpanii,
chociaż ani król Jan Karol I, ani jego rodzina nie mieszkała w
pałacu, lecz w mniejszym Palacio de la Zarzuela na
przedmieściach Madrytu. Pałac ma 2800 pomieszczeń, część z nich jest
udostępniona dla turystów. Nowa siedziba, życzeniem monarchów, miała być
monumentalną budowlą wzorowaną na paryskim Luwrze. Pierwotny
projekt Juvary okazał się zdaniem władców zbyt kosztowny. Juvara zmarł w 1736
r., nie mógł zatem przeprojektować siedziby.
Klatka schodowa
pałacu.
Zgodnie z życzeniem Juvary, prace
nad zadaniem powierzono Sacchettiemu, który znacznie zredukował
rozmiary budowli i jej koszty starając się jednocześnie zachować koncepcję
Juvary. Od nowa zaprojektował elewację ogrodową, powiększył tarasy i zmienił
wewnętrzną klatkę schodową. Konstrukcję kontynuowano w latach 1738-1755, a w 1764 po raz
pierwszy w pałacu zamieszkał król Karol III Hiszpański.
Rozdział 31
Budapeszt – Węgry
Most Łańcuchowy (Most Széchenyiego ) w Budapeszcie
zbudowany w latach 1839-1849, według projektu angielskiego inżyniera Williama Tierney'a Clarka.
Budowy mostu podjął się szkocki inżynier Adam Clark,
którego nazwiskiem nazwano plac między mostem a tunelem pod zamkiem królewskim
po stronie Budy. Nazwa
pochodzi od nazwiska polityka węgierskiego, Istvána Széchenyiego, od którego pochodzi idea
wybudowania tego mostu. Do jego budowy przyczynił się również baron György Sina, który ją
sfinansował. Most stanowił pierwsze stałe połączenie leżących po przeciwnych
stronach Dunaju –
Budy i Pesztu. Był
jednocześnie pierwszym mostem kamiennym na odcinku Dunaju w granicach
ówczesnych Węgier.
Prace przy budowie mostu rozpoczęto w 1839, a oddano do użytku 20 listopada 1849 roku.
Lwy, które czuwają po obydwu krańcach mostu, wykonał artysta rzeźbiarz János Marschalkó.
Pałac Greshama w
Budapeszcie.
Wnętrze Bazyliki.
Jedna z wewnętrznych
bram zamku.
Rozdział 32
Źródło>>
Rozdział 48
Piotr III. Obecny
papież Kościoła palmariańskiego.
Rozdział 49
Park Güell - został
zaprojektowany przez Antonio Gaudíego na życzenie Eusebio Güella, który –
zauroczony angielskimi „miastami-ogrodami” – przedsięwzięcie sfinansował.
Projekt w założeniu miał być osiedlem dla bogatej burżuazji, obejmującym 60
działek na powierzchni ok. 20 ha w
pobliżu tzw. Łysej Góry. Prace trwały w latach 1900-1914. Niestety, projektu
tego Gaudi nigdy nie ukończył.
W tamtych czasach bogaci ludzie
nie byli zainteresowani mieszkaniem na obrzeżach Barcelony. Powstało jedynie
pięć budynków: dwa pawilony po dwóch stronach głównego wejścia oraz trzy inne w
samym parku. W jednym z nich od roku 1906 mieszkał sam Gaudi.
W 1922 roku władze Barcelony
wykupiły teren i przekształciły go w park miejski. Park jest otoczony murem,
zbudowanym z kamieni o nieregularnym kształcie. Znajduje się w nim siedem bram.
Nad główną bramą znajdują się dwa medaliony ze słowami „Park” i „Güell”,
ułożonymi za pomocą mozaiki trencadis – kawałków potłuczonych, ceramicznych
płytek. Park składa się z wielu fragmentów zieleni, pociętych systemami krętych
ścieżek, mostków i ciągami schodów.
Park Guell - ławka
przypominająca grzbiet smoka.
Sagrada Familia –
zbliżenie.
Casa Mila - dom Mili. Budynek powstał w latach 1906-1910. Znajduje
się na rogu ulic Passeig de Grácia i Provença, w środkowej części miasta.
Zaprojektował go i wykonał Antoni Gaudí dla przedsiębiorcy Pere Mili i jego żony. Jest to
ostatni projekt „świecki” tego architekta. Casa Mila, jak pragnął sam Gaudi,
miała być odpowiedzią na brak interesujących budynków w mieście.
Budynek bardziej przypomina
wzburzone morze albo skalny blok, dlatego mieszkańcy przezwali go La Pedrera, co znaczy
Kamieniołom. Mimo, iż konstrukcja wygląda ciężko i monumentalnie, jest
wzniesiona z cienkich wapiennych płyt. Balkony zdobią kute z żelaza balustrady
przybierające kształt dzikich chaszczy. Ozdobą fasady głównej są również
specjalnie rozmieszczone ptaki, które mają sprawiać wrażenie szykujących się do
odlotu.
W środku budowli widać dbałość
Gaudiego o szczegóły; każdy sufit posiada własną formę gipsową. Godne uwagi są
też liczne mozaiki i stolarka.
Rozdział 52
Rozdział 53
La
Casita
del Principe.
Dom księcia (Casita del Príncipe)
to XVIII-wieczny budynek położony w El Escorial w Hiszpanii. Wiejska rezydencja
królewska. Budynek został zaprojektowany przez neoklasycznego architekta Juana de Villanueva
jako prywatna rezydencja spadkobiercy hiszpańskiego tronu Karola, księcia
Asturii. Został zbudowany w 1770 roku. Słowo „casita” jest zdrobnieniem
hiszpańskiego słowa oznaczającego "dom".
Rozdział 60
Dach Casa Mila. Widoczne głowice
na wylotach kominów wentylacyjnych
zainspirowały Georga Lukasa do stworzenie hełmów żołnierzy w Gwiezdnych
Wojnach. Podobne elementy można znaleźć również na fasadach Sagrady
Familii.
Rozdział 65
Sagrada Familia Fasada Narodzenia Pańskiego.
Sagrada Familia
Fasada Męki Pańskiej.
Rozdział 67
Zbrojownia na
parterze pałacu królewskiego w Madrycie.
Rozdział 69
Drzwi Sagrada
Familia.
Kwadrat magiczny w Sagrada
Familia. Liczba 33, która jest sumą liczb w kolumnach, wierszach i przekątnych,
odnosi się prawdopodobnie do wieku Chrystusa. Powtarzające się cyfry nie są
jednak do końca zgodne z definicją kwadratu magicznego.
Kwadrat
magiczny – tablica składająca się z n
wierszy i n kolumn, w którą wpisano
nie powtarzające się dodatnie liczby naturalne w ten sposób, że suma liczb w
każdym wierszu, w każdej kolumnie i w każdej przekątnej jest taka sama.
Kwadraty magiczne nie mają żadnego zastosowania naukowego, ich układanie jest
rodzajem rozrywki matematycznej, może być ich nieskończenie wiele.
„Jezus ze
spadochronem”
Kręte schody w
Sagrada Familia.
Rozdział 70
Grób Gaudiego.
Widoczny symbol u stóp Matki Boskiej.
Widok na Escorial
obraz Michela-Ange Houasse
El Escorial – jeden z
największych zespołów pałacowo-klasztornych na świecie. Olbrzymi kompleks
obejmuje klasztor, bazylikę, pałac królewski, muzeum, bibliotekę oraz komnaty
grobowe królów.
Krypty królewskie.
Biblioteka.
Rozdział 80
Avinguda Diagonal - jedna
z najszerszych i najważniejszych ulic w Barcelonie. Przecina miasto na dwie
części, po przekątnej z zachodu na wschód.
Placa de Pius XII. Źródło - Goggle Earth. W
głębi widoczny Palau Reial de Pedralbes a za nim Barcelona Supercomputing.
Pałac Królewski Pedralbes - była rezydencja hiszpańskiej
rodziny królewskiej w latach 1919 do 1931 r. Obecnie mieści się tam muzeum
ceramiczne i muzeum projektowania wnętrz.
Rozdział 81
Dolina Poległych
w Hiszpanii
Krypta w dolinie.
Brak komentarzy :
Prześlij komentarz